|
5. EKITALDIA (INGRID irtetzeko janzten ari da. Noizbehinka telebista begiratzen du. Telefonoak deitzen du. Hartzen du). INGRID: Bai? Nor da? — Baserri bat? Ez, guk ez dugu baserririk saltzeko. — Ez inondik ere ez. Hau ez da zenbaki hori. (Eskegi egiten du). HARALD: (Sartuaz). Ez ditut nere galtzerdiak aurkitzen... INGRID: Nola ez! Banoa, ea. HARALD: (Arin markatzen du zenbabi bat) Kaixo! Zu zara Eva? — Adizu, ezin naiz gaur azaldu. — Ezinezkoa, zoritxarrez. Antzerkira noa. — Ez, ezin dut egunez aldatu. Gaur bertan erabaki dugu. — Arinago deitzen saiatu naiz, baina... — Bai, pena bat da. Deituko dizut. — Ez, nik neuk deituko dizut! — Bale, ba, laster arte. Agur (Eskegi eta telebistaren aurrean jartzen da). INGRID: (Sartuz) Tori, zure galtzerdiok... HARALD: Ederto! INGRID: Armariook ordenatu egin beharko ditut egunen baten. Ezertarako balio ez duten hainbat gauza dago hor. HARALD: Zein antzerki ikusi behar dugu? INGRID: Zera!... ez naiz izenaz gogoratzen... Baina sendi baten historia da... (Telefonoak jotzen du). HARALD: Neu noa. (Hartu. INGRID garbigailua betetzen hasten da). Ez, ez dago etxean. — Ezin dizut esan, ba. — Bai, mesedez. (Eskegi). Harrikoa egiten jarriko zara orain. INGRID: Makina betetzen aritu naiz. HARALD: Zer? Ba goaz? INGRID: Hartu dituzu txartelak? HARALD: Ah, bai, txartelak. Hobeki etxean ez ahaztutzea. (Soinekoak errekistatzen ditu) Ze bitxia! Ez ditut aurkitzen... INGRID: Soinekoa oraintxe aldatu duzu ta... HARALD: Orixe da! (Irteten du) (INGRID-ek bere aldetik irteten du. HARALD itzuli egiten da) Ingrid! — Ingrid, non zara Ingrid! (INGRID itzultzen da). Zer? Goazen!! INGRID: Pultsera ahaztu dut. — Txartelak aurkitu dituzu? HARALD: Bai, hementxe ditut. MARIA: Ba zoazte? INGRID: Antzerkira goaz. Neberan zer janik aurkituko duzu. HARALD: Ez daukagula astirik! (Telefonoak deitu, MARIAk hartu). MARIA: Bai? Esan! — Gabon (INGRID-i) Itxaron piska bat, ama. (Telefonoari) Bai, hementxe da. HARALD: Joan beharra daukagu gero! MARIA: (INGRID-i) Izeko Gerd da. HARALD: Luzerako jotzeko arriskua... INGRID: Bai? Esan. — Ondo eta zu? — Zer aldatu nahi duzula? HARALD: Hala, goazen Ingrid. INGRID: Nola? Horma botatzea? HARALD: Ingrid, mesedez... INGRID: Gela askozaz handiago geratuko zaizu. — Entzun, Gerd... — Bai politagoa, duda gabe. — Entzun Gerd, eskegi behar dut, antzerkirako gaude... HARALD: Ez ba zatoz, bakarrik joango naiz. INGRID: (HARALD-i) Oraintxe noa. (Telefonoari) Ez, Harald-i. Lasterrean deituko dizut. — Bai, aginduta. — Konforme. — Ez dut hutsik egingo. Agur. (Eskegi). Gerd-ek goraintziak. HARALD: Berandu gabiltza. INGRID: Ezin izan dut arinago eskegi. MARIA: Kotxea eraman dezaket? INGRID: Bai, baina ez beranduegi itzuli etxera. HARALD: Ala, goazen. INGRID: Oraintxe gogoratzen dut. HARALD: Zer? INGRID: Antzerkiaren izena. MARIA: (Telefonotik) Bai? esan? INGRID: «Atseden labur bat soilik» (INGRID eta HARALD ba doaz). MARIA: Johan etxean dago? |
