|
6. EKITALDIA (HARALD-en gurasoak mahaian daude. MARIA telefonoan dago. HARALD sukaldean. Janari ondakinak zaztartokian botatzen ditu, gero gelan sartzen da). MARIA: Zein burugogorra zaren Stephane koitadua. Ezetz ez dizut esan, ba. Gaur gauean ez dut zurekin irtengo. — Zer, zuk nahi duzulako irten behar dut ala? — Gau osoa etxean geratzeko gai ez naizela uste duzu, ala? — Zer egiteko? Ba, lan egin eta telebista ikusteko. — Zer? — Ez dudala lanik egin behar? Ba bai, baietz. Ez dut zure besteko dohainik. BJORN: Zer dabil? Entzuten duzu zer dioen? (MARGARETAk ixiltzeko kinua egiten dio). MARIA: Plana aldatu egin dut, besterik ez. — Zer? Plana aldatzeko eskubidea kendu dute gaur? — Zuganako joera? Ez, mutil, beti zaude asmatzen. — Bai, batzutan oso erromantikoa zara, baina nahiago nuke hain jeloskorra ez bazina. Ez dizut zertan kontuak azaldu behar. BJORN: Zer dio berak? MARIA: Oso ondo entzun dut esan didazuna. BJORN: Jeloskor dago? MARGARETA: Ez, mutila dago jeloskor. BJORN: Nor? MARGARETA: Bere mutil-laguna, berarekin hizketan ari den mutila. MARIA: Jeloskorrak ez ditut maite. BJORN: Nor da mutil hori? MARGARETA: Bere mutil-laguna. (Ixiltzeko kinua egiten dio) MARIA: Ez gaur gauean ez, esan dizut, ba. Beste batean. — Deituko didazu? — Holaxe, ba. — Agur ondo izan. (Eskegi eta telebista begiratzen du) MARGARETA: (Bere semea han ez dagoela ikusiz) Non dago Harald? BJORN: Ez zuen afaldu behar ba? (MARIA logelara doa). Begira, Maria ere ba doa. Hemen inork ez du afaltzeko asmorik? MARGARETA: Behar bada. Ingrid etorri arte zain izango dira. Pentsatzen dut ez zinela jaten hasi ezta? BJORN: Aginkadatxo txikitxo bat ere ez? MARGARETA: Beste guztien zain egon behar ditugu, gizona. BJORN: Baina afaltzeko ordua da ta. (MARGARETA altza) Nora zoaz? MARGARETA: Inora ere ez. (Sukaldera doa zaztarrontzian begiratzen du eta berriro jezartzen da). BJORN: Zeren bila zabiltza? MARGARETA: Ea Harald-ek ezer bota duen ikusi nahi nuen. (Isiltasuna) Oraindik mareatu egiten zara? BJORN: Ez aspaldi honetan bat ere ez. MARGARETA: Hobe. (Isiltasuna) BJORN: Telebistako jenteak beti ditu aurpegi luzengak. MARGARETA: Zer? BJORN: Begira, jenteak aurpegia luzangagoa duela dirudi. HARALD: (Sartuz) Ez duzue oraindik hasi? MARGARETA: Denok batera afaltzea hobe... (Ateko telefonoak jotzen du) HARALD: (Hartu eta erantzuten) Bai? — Ez, izen horrekin ez da hemen inor bizi. — Bai, eskerrik asko. (Eskegi eta mahaira hurbiltzen da). MARGARETA: Zera, ba denok batera... (Telefonoak jotzen du eta HARALD erantzutera doa). HARALD: Bai, esan! esan! MARIA: (Irtetzeko prestatuz sartzen da) Niretzat al da? HARALD: Esan! Nor da bestealdean? MARIA: Ez nekatu, niretzat izango da. HARALD: (MARIAri). Ez dakit zergatik baina ez dirudi ondo dabilenik. (Telefonoan) Esan. — Nor zara zu? — Carl? — Carl, zu zara? MARIA: Esan dizut lehen ba, niretzat izango da. HARALD: Itxaron apur bat... (Telefonoan) Esan — Mathias? — Hi haiz Mathias? — Zer moduz? — Ez, ez dut hire ahotsa ezagutu. Besteren bat hintzala pentsatu ere! — Bai, linea txarto zebilela pentsatu diat. — Ez diagu berriro elkar ikusi. Bai, unetxo bat, baino ez. — Zer, nondik agertzen haiz? — Ah, bai, beraz ez diat ezer garrantzizkorik — Erdizka? — Ni, ondo, oso ondo. — Nola hoakizu, ba? — Deitu egin dukala? — Ah, bai, Eric... — Ez, ez diak ezagutzen. Ez hik beste semea ezagutzen duk. — Bai, beti ezkondua. — Ez, ia ez diak aspaldi honetan lan egiten. — Sindikatuko ordezkaria aukeratu ninduten. — Beti, erradikala, ez dut nik aldatuko! — Idealak izatea garrantzitsua da bizitzan. — Bai, geratu behar diagu, laguna. Itxaron, hire zenbakia hartuko diat. — Bai, bihar edo etzi deituko diat. — Ondo da. — Laster arte. — Asko poztuko nau berriro elkartzeak. — Horixe. Ikusi arte, tunante. (Eskegi, mahaian jezartzen da eta jaten hasten da). MARGARETA: Orain ez dut gogoratzen esan behar nizuna. BJORN: Zerbait nahi zenuen. MARGARETA: Bai, ziur naiz. (Isiltasuna). HARALD: Atsegin zaizue zuen gela? MARGARETA: Bai, asko. BJORN: Beste inon baino hobeto gaude. HARALD: Ez da handiegia, baina. MARGARETA: Guretzat nahiko eta sobra... HARALD: Dena dela, egun batzutarako baino ez da izango. MARGARETA: Ingrid, ez da oraindik kaletik etorri. HARALD: Laster etorriko da. (Isiltasuna). MARGARETA: Oraintxe gogoratzen dut... BJORN: Zer? MARGARETA: Esan nahi nuena. BJORN: A bai? HARALD: (Telefonoan zenbaki bat markatzen du) Bai? Nor da? — Hemen Harald Björnsson. — Bai. — Oraindik ez da heldu? — Berandu egin zaiola? Bale, bale, eskerrik asko. (Eskegi eta botika apala zabaltzen du). ERIC: (Sartu eta mahaian jezartzen da) Kotxea garbitu dut. HARALD: Oso ondo. Zu etxerako! ERIC: Kajakanbiosa ez dabil ondo. HARALD: Ba dakit. Konpondu beharko dute. — Aita, zure botikak hartu dituzu? Ez al dituzu ba beti garai honetan hartzen? BJORN: Nirekin ari zara? MARGARETA: Oraintxe hartu behar ditu, bai, Harald arrazoia duzu, apalean dira, Ingrid-ek hor uzteko baimena eman dit. HARALD: Egon ama, neuk ekarriko ditut (HARALD-ek botika kaxa ekartzen du). MARGARETA: Zera, lehenago esan nahi nuena, ez dugula oraindik afaltzen hasi behar... Askoz ere pozgarriago da denok batera egotea. HARALD: Arrazoia duzu, ama, baina astia behar da horretarako. MARGARETA: Bai, nola ez? Astia behar da (Senarrari) Hartu oraintxe zure botika. (MARIA sartzen da). BJORN: Oi, zein dotore! Ez ezagutzeko eran! MARGARETA: Gazteok ba dakite janzten. — Tori zure pastilok. BJORN: Bai, ba. MARGARETA: Hartuko dituzu? Bai ala ez? BJORN: Ez dago presarik, andretxo. MARGARETA: Harald, ba dakizu zure aitari pastilok hartzen eragitea zenbat kostatzen zaidan! HARALD: Ondo portatu behar duzu, aita. BJORN: Botikak hartzen hasi nintzenetik ez nago hobeki. HARALD: Bai, baina ez ba zenitu hartuko okerrago izango zinen. MARGARETA: Horrela, ea ahalegintxo bat... BJORN: Ez ditut guztiak batera hartu nahi ... MARGARETA: Ez dizu inork hori hartzeko agintzen... MARIA: Zer da hats hau? MARGARETA: Zein hatsa? BJORN: (MARIAri) Ez dut usaina baino sentitzen, zure perfumearena. HARALD: Zer da hatsaren kontu hori? MARIA: Zerbaiteko hatsa dario. HARALD: Nik ez dut ezer usaintzen. MARIA: (Aitita-amamarengana) Zuek zarete, zuek daukazue hatsa! HARALD: Baina, Maria, zer duzu... MARIA: Ezin dut gehiago. MARGARETA: Hatsa usaintzen digula? .. HARALD: Ez, ama. Maria asmakizunetan ari da. MARIA: Parkatu, baina hatsa dago... (Ateko telefonoak jotzen du. ERIC-ek erantzuten du). ERIC: Bai? Esan? — (MARIAri) Zuretzat da. MARIA: Niretzat? ERIC: Bai. (Jezarri egiten da). MARIA: Bai? Esan? — Ah, zeu zara. Etorri baino lehenago deitu egingo zenidala uste nuen. — Baina zer diozu? — Prest nago, ba noa! (Eskegi eta irten). MARGARETA: Zer? Joko asko jarraitzen duzu egiten? ERIC: Nola? MARGARETA: Ea joko asko jarraitzen duzun egiten. ERIC: Esku-balioko talde batetan nago. MARGARETA: Da partiduak olgetan dituzu? ERIC: Bai. MARGARETA: Eta taldea ondo doa? ERIC: Erdizka. HARALD: Laster arte, danoi. MARGARETA: Ba zoaz, ala? (Aitita-amamak altzatzeko kinua egiten dute semeari agur esateko). HARALD: Ez, lasai, ez altza. MARGARETA: Eskerrak ematea baino ez zen. BJORN: Automobilan ez arinegi ibili, semetxo. MARGARETA: Eta Maria? Joan da? Ez du ezer jan eta! (Telefonoak deitzen du. ERICek erantzun). ERIC: Esan? — Kaixo, Stephane! — Ez, oraintxe bertan irten du! Ba ez dakit, ba laguna! — Nola? Plana aldatuko zuen ...! — Ez ez dakit bat ere nora joan den. — Ez da ezergatik. (Eskegi eta telebista pizten du). INGRID: (Sartuberria) Ah zein ongi, ba daukazue zer jan, ikusten dudanez. MARGARETA: Afaldu dugu jadanik. Oso gozo zegoen. INGRID: Beti dago denetatik etxe honetan. Zuenean bezala egon zaitezte. Hemen bakoitzak nahi duena har dezake. MARGARETA: Ah, oso ongi dago hori. BJORN: Alperrik galtzen gaituzue hain ongi tratatuz. INGRID: Horrela izan behar du gainera. MARGARETA: Harald-ek oraintxe bertan irten du. INGRID: Ba dakit. Eskilaran aurkitu dut. (Telebista begiratzen du). Programa hau beti oso interesgarria izaten da. BJORN: Basatiak al dira? MARGARETA: Mariak ere irten egin du. Asti justua izan du apurren bat afaltzeko. (INGRID-ek pakete bat zabaltzen du eta erosi berri duen soinekoa atara eta begiratzen du). Gaur ez dugu Greta ikusi. — Oh, soineko berri bat erosi duzu? INGRID: Atsegin zaizu? MARGARETA: Oso polita duzu. BJORN: Bai, oso polita. INGRID: Ezer onik jan duzue gaur? — Baina hau zer da? Atzoko sobrak ba dira, hartu ta botatzeko nengoen eta... MARGARETA: Baina, bene benetan oso gozo egon direla. INGRID: Baina nik ez nuen nahi zuek sobrarik jaterik eta... (Jatorduko hondakinak botatzen ditu. Telefonoak jotzen du, eta erantzutera doa) Bai, nor da? — Ez, Harald ez dago etxean. Oraintxe bertan irten du. — Orain gutti. — Ez dakit, ba. — Batzar bat, edo... — Eskerrik asko. (Eskegi eta irten egiten du handik guttitara aspiradorarekin itzultzen delarik). BJORN: Ez duzu afalduko? INGRID: Ez, orain ez. Neure linea zaindu behar dut. MARGARETA: Nahi ba duzu lagunduko dizut etxekoa egiten. INGRID: Eskertzen dizut, baina neuk bakarrik egiteko ohitura dut. BJORN: Zu kargutzea baino askoz ere nahiago izango genuke zu laguntzea hain baten... INGRID: Ez hartu burukominik! (Aspiradora piztutzen du. ERIC-ek telebistaren soinua indartzen du). |
